Door Kasper Hetterschijn
Bewegen en ik? Een lange, turbulente relatie. Eentje die begon met jeugdig enthousiasme, maar geregeld doorsloeg in iets wat mijn vrouw vriendelijk “chronische zelfoverschatting” noemt.
Als klein jochie was ik altijd buiten te vinden. Buiten spelen tot het donker werd, klimmen, rennen, fietsen – you name it. Mijn vader werkte op een school en had dus veel vakanties. Met het gezin trokken we in de zomers kriskras door Europa. Het was daar, ergens tussen de bergen en rivieren, dat mijn liefde voor avontuur en het buitenleven ontstond. Als puber werkte ik zomers in een outdoorcentrum. Overdag mountainbiken, kanoën en mensen begeleiden; ’s avonds moe maar voldaan bij het kampvuur.
Later besloot ik het avontuur nóg serieuzer te nemen en stapte in bij de special forces. Totdat het noodlot toesloeg: een ongeluk en een knie die letterlijk de verkeerde kant op ging. Het resultaat? Een officieel stempel “invalide”. Tja, dat was even slikken voor iemand die zijn identiteit voor een groot deel uit avontuur en fysieke uitdagingen haalde.
Nieuwe uitdagingen vonden me in onverwachte hoeken: eerst als supermarkt-ondernemer (een jungle op zich), daarna in de softwarewereld. Tot ik na een bore-out en wat persoonlijke wendingen besloot het roer rigoureus om te gooien. Spanje, Santa Pola om precies te zijn. Een vissersdorpje waar de bergen de horizon kleuren en het leven net iets langzamer gaat.
In die Spaanse zon heb ik langzaam mijn oude liefde voor het buitenleven opnieuw ontdekt. Ik begon klein, mijn knie was tenslotte nog steeds… een projectje. Maar door te blijven trainen en vooral geduld te hebben (iets wat ik nooit had geleerd), kreeg ik stukje bij beetje meer vrijheid terug. Inmiddels trotseer ik weer bergen – met beleid dit keer.
Kort gezegd: gepland, gevarieerd en met ruimte voor avontuur. Ik maak elk seizoen mijn persoonlijke beweegplan. Niet omdat ik zo’n ontzettende planner ben, maar omdat mijn lijf (en agenda) nu eenmaal beter werkt met structuur.
Mijn richtlijn? Minimaal 1,5 uur per dag bewegen, waarvan minstens 30 minuten met wat pit. Maar eerlijk is eerlijk: sommige dagen haal ik dat niet. Het leven heeft nou eenmaal geen glad asfalt.
Waarom ik dit doe? Niet om perfect te zijn. Maar omdat ik heb gemerkt dat bewegen herinneringen oplevert. Avonturen. Rust in mijn hoofd. En een lijf dat me helpt om het leven te leven zoals ik dat graag wil.
Over mij:
Avonturier in hart en nieren, met een gezonde dosis zelfspot en een knie met gebruiksaanwijzing. Ik geloof dat bewegen niet draait om perfectie, maar om ontdekken wat bij jóu past.
En jij?
Wat is jouw manier van bewegen? Groot, klein, rustig of avontuurlijk – als het maar jóuw herinneringen oplevert. Ontdek jouw Beweeg-ID en maak er je eigen avontuur van!