Health Hero interview – Bianca Hermans

Interview met Bianca Hermans: “Blijf oefenen. Dat is hoe je jezelf echt leert kennen.”

 

Door Kasper Hetterschijn | Fitcoins Health Hero Interview

 

Introductie

Bianca Hermans is gedragstherapeut, diëtist, expert in ontspanning én ervaringsdeskundige op het gebied van chronische pijn. Vanuit haar eigen praktijk helpt ze mensen omgaan met lichamelijke klachten, stress en mentale onrust – niet via zweverige theorieën, maar met heldere inzichten, humor en praktische handvatten uit de ACT-methodiek. In dit interview vertelt Bianca openhartig over haar persoonlijke weg, hoe ze met pijn omgaat, en hoe ze als moeder én ondernemer dagelijks dicht bij zichzelf probeert te blijven.

Bianca, jij noemt jezelf geen 'zen-typje'. Geen yoga, geen ijsbaden. Wie bén je dan wél?

Haha, nee, ik ben inderdaad niet zo’n rustico met thee op een meditatiekussen. Ik ben gewoon Bianca: moeder, diëtist, gedragstherapeut, Formule 1-fan én natuurliefhebber. Ik hou van contrasten. Wat mij drijft is mensen leren omgaan met wat het leven hen voorschotelt – van buikpijn tot burnout – en ze weer laten ontdekken wat er echt toe doet. Daarvoor gebruik ik onder andere ACT (Acceptance & Commitment Therapy), een methode die me zowel professioneel als persoonlijk enorm helpt.

 

Wat maakt ACT voor jou zo krachtig?

Het is geen trucje of vast protocol. ACT draait om leren leven naar wat jij belangrijk vindt, ondanks ongemakken. Chronische pijn, frustratie, angst – die verdwijnen niet zomaar. Maar je kunt wel leren er anders mee om te gaan. Door te oefenen met kleine gedragsveranderingen, met metaforen, humor, en concrete tools. Het is praktisch, mensgericht, en vooral: toepasbaar.

 

Is dat ook ontstaan vanuit je eigen ervaring?

Zeker. Ik leef al mijn hele leven met lichamelijke klachten. Van jongs af aan had ik dagelijks buikpijn en later bleek ik zowel coeliakie als prikkelbare darmsyndroom (PDS) te hebben. Op mijn zeventiende kreeg ik ook nog een ongeluk waarbij ik een whiplash opliep. De klachten bleven. Ik kreeg uiteindelijk de diagnose hypermobiliteitssyndroom: elke dag pijn in mijn spieren en gewrichten. Daar vecht je eerst tegen. Tot je ontdekt: dit is het. En nu?

 

Hoe heb je dat weten om te buigen?

Ik heb daar flink wat hulp bij gehad, waaronder psychologen en opleidingen als NLP. Maar pas toen ik écht ging begrijpen hoe mijn brein werkt, viel het op zijn plek. ACT gaf me ruimte: om te voelen wat ik voel, te denken wat ik denk, zonder dat het me compleet overneemt. En dat geef ik nu weer door aan anderen.

 

Wat was voor jou het kantelpunt?

Toen ik in coronatijd besloot om volledig voor mijn eigen praktijk te gaan. Ik had 14 jaar in het ziekenhuis gewerkt, prachtige dingen gedaan, maar er was geen ruimte voor de mentale begeleiding die ik zo belangrijk vond. Nu kon ik echt doen wat bij mij past. Spannend? Zeker. Maar ook bevrijdend. Het voelde alsof ik eindelijk mijn vleugels uitsloeg.

 

Wat is jouw visie op gezondheid?

Gezondheid is geen afwezigheid van pijn of stress. Het is kunnen leven naar je waarden, ondanks wat er speelt. Voor de één betekent dat rust vinden in drukte. Voor de ander leren omgaan met een lijf dat niet meewerkt. We zijn zó vaak afgeleid – door social media, verwachtingen, angsten – dat we vergeten wat er werkelijk toe doet. ACT helpt om weer contact te maken met jezelf.

 

Je gebruikt humor in je werk, klopt dat?

Absoluut. Eén van mijn favoriete oefeningen is je verstand een naam geven. Mijn verstand heet Truus de Mier – een paniekerig typetje dat alles wil regelen. Als Truus weer begint te tetteren, zeg ik: “Truus, ik hoor je, maar ga even zitten.” Het brengt lucht in zware thema’s. Mijn kinderen doen trouwens ook mee – ieder heeft zijn eigen ‘stemmetje’. Dat is geweldig om te zien.

 

 

Hoe pas je dit toe in je gezin?

Ik leef zelf ‘act-wise’, zoals ik dat noem. Mijn dochter is gevoelig, mijn zoon heeft autisme en ADHD. De kennis die ik heb over het brein en gedrag helpt enorm om hen te begeleiden. We praten over emoties, over gedachten, oefenen met loslaten en relativeren. Geen ‘uurtje therapie’, maar gewoon onderdeel van het leven. Soms in een grap, soms met een oefening.

 

Je werkt ook met groepen, toch?

Ja, bijvoorbeeld via de Volksuniversiteit of met zorgprofessionals die ACT willen leren toepassen in hun werk. En ook in bedrijven zie ik kansen. ACT is schaalbaar én persoonlijk tegelijk. Je kunt mensen in een community laten oefenen met kleine, krachtige tools die echt impact hebben. Maar het werkt alleen als je blijft oefenen – dat is de sleutel.

 

Slotboodschap

Leef naar wat jij belangrijk vindt – ondanks alles. Je hoeft niet te wachten tot het perfect voelt. En het hoeft ook niet zonder pijn of angst. Oefen. Speel. Wees mild voor jezelf. En weet: je bent niet je klachten, je bent niet je gedachten. Je bent zoveel méér dan dat. Of, zoals ik Truus zou zeggen: “Dank je, maar nu even stil.”